Stronghold’un üretimcileri bu sefer bilimkurgu mevzuuna el atmışlar. Stronghold eksantrik bir reyindi, detaya yoğunlaşan bir taktikti, mikro idare tutkunları için idealdi, ancak detay ve mikro idare mevzusunda Space Colony daha da ileri gidiyor. Pek çok oyunun sentezi gibi ancak en çok iki oyunu hatırlıyor: Sims ve StarTopia.
Genel bir özet geçmek gerekirse, bir adet koloniniz ve o koloniyi yaşatmak için zorunlu tayfanız var, mekanın uzay olduğunu öğrenmem söylemeye gerek var mı? Ve lakin sözkonusu tayfanın pek çok isteği laf konusu.Uyuyacak yer, cümbüş odaları, paklik, bakım vs. Bunların hepsini karşılamanız gerekiyor ki mutlu olsunlar, çalışsınlar, koloninin şöhreti yedi galakside dinlensin..
Reyin kısım kısım ilerliyor. Her kısımda muhakkak bir misyonunuz ve belli rakamda adamınız var. Misalin üç şahıs veriliyor size ve bilmemkaç ton uzay armudu toplamanız isteniyor. Tayfanın her üç azasının da farklı becerileri ve gereksinimleri var. Koloni esas olarak enerji, oksijen ve tıbbi takviye birimlerinden oluşuyor. Bu birimlerin başına birer adam oturtmalısınız ki işler yürüsün. Ancak oksijen biriminin başına oturttuğunuz adam aynı zamanda iyi bir uzay armudu toplama cihazı kullanıcısı. O halde muhakkak bir işbölümü gerekiyor, on dakika birimde otur, on dakika aygıtı kullan.. Eh o adam acıkıyor, yoruluyor, eğlenmek istiyor. Bunlarla da ilgilenmeniz gerekli. Adamlarınız gereksinimlerini size çubuklar becerisiyle bildiriyor. Bitkinlik çubuğu dibe vurmuşsa mesela, o adamı şipşak uyumaya yollamanız gerekli aksi halde işi eforu vazgeçip horul horul yatmaya başlıyor.
En hoş Sims henüz uzaya çıkmamış olandır..
Reyin bu noktaya kadar fena halde StarTopia’yı hatırlıyor. Hatta adamlarınızın tüm bu gereksinimlerini karşılamak için kurmak zorunda olduğunuz bina ve üniteler kısmı da öyle. Sims’e benzeyen kısmı, adamlarınızın “psikolojik” gereksinimlerinin de olması. Misalin muhakkak bir müddet süresince bir başkasıyla konuşmazlarsa balanssızlaşıyorlar, birbirlerine tutum alıyorlar ve hatta müzakere ediyorlar. Konuşmaları da maşallah bütün Sims işi, bıcır bıcır, hiçbişey anlaşılmıyor. Elinizdeki personel rakamı az ise reyin hayli sevinçli oluyor, her biriyle teker teker ilgilenebiliyor, tavırlarını izliyorsunuz, yeni eşyalar satın alıp yerleştiriyor, tepkilerini görüyorsunuz. Hatta vazifeyi yerine getirmek için dahi zamanınız kalıyor! Misyonların muhakkak bir müddette yerine getirilmeleri gerekiyor. Ancak ilerleyen kısımlarda personel rakamı aşırılaşınca reyin kabus halini alabiliyor. Her biriyle ayrı ayrı ilgilenmeniz çok güç oluyor, birinin lüzumunu karşılamışken üçü ben de isterim diye yakalatıyor, siz onlarla ilgilenirken bir de bakıyorsunuz iki adamınız karşılıklı müzakere etmiş yerde uyuyor.. Aynı konut içinde yaşayan pek çok Sims düşünün!
Ne yazık ki oyunda muhakkak bir “makro” sistemi yok, başka bir deyişle adamınıza “yattıktan sonra git eğlen” diyemiyorsunuz, her biri için ayrı ayrı emir vermek zorundasınız. Bunun yanı gizeme, dediğim gibi personel rakamı çoğaldıkça her biriyle teker teker ilgilenmek güç hatta olanaksız oluyor. Oyunun tek negatif doğrultuyu bu zati. Bunun dışında grafikler gayet güzel, iki ebatlı olmalarına karşın derinlikleri ve neredeyse her birinin ayrı bir animasyonu var. Bilgisayarı da natürel olarak zorlamıyor. Müzikler fena değil ancak bir müddet sonra dinlemiyorsunuz dahi. Oynanış ise standart basitlikte, FreeCell oynayabilen biri bu oyunu da becerir. Lafın kısası, bilgisayar başında güzelce bir iki saat geçirmek için ideal bir reyin, ancak uzun vadede sıkıcı olabilir. Başka bir alternatifiniz yoksa ve Sims ek kolilerinden bunaltı geldiyse, göz atabilirsiniz..
