İleri teknoloji ölçümlerin kullanıldığı yeni araştırmaya göre, yunuslar sürati süratle doğrultu değiştirme eforlarından kaynaklanıyor.
Amerikan Fizik Derneği konferansında sunulan araştırmada, tahlilci Tim Wei, 70 senelik çözülmesi çok güç olan sualin sonuçlandığını belirterek, “İlk olarak, bulmacanın çözüldüğünü düşünüyorum. Yunuslar, Gray ve öteki insanların hayal ettiğinden çok daha eforlular ” dedi.
1936 senesinde İngiliz zoolog James Gray, kuşkucu bir biçimde yunusların saniyede 9 metre süratle yüzdüklerini gözlemlemişti. Yunusların zorunlu eforun onda birini üretebileceğini varsayım etmişti ve yunusların cildindeki bir şeyin su altındaki sürtünme eforunu artırdığını ve yüksek sürate erişebildiklerini planlamıştı.
Bir Hayli biyolog Gray’in paradoksunu uzun müddet yalanlamasına karşın, yunus vuruşunun eforunu tanımlamak için çalışma yapmadı. Güçlü yüzücüler olan yunusları gözlemlemek için, analistler Amerikan donanmasından emekli olmuş Primo ve Puka adlı 2 yunusu araştırdılar. Analistler, suyun hareketini görünmez yapan ufak köpüklerle dolu özel planlanmış bir tank kullandılar. Tank yunusların süratlerini videoya almak için çok ufak olduğu için sudaki kuyruk performansları da videoya kaydolundu. İtme gücü yunusların ağırlığına ve kuyrukları tarafından yaratılan ölçümlere göre hesaplandı.
Köpüklerin hücumunu izlemek için yazılım kullanan analistler, süratin derecesini yunusların kuyruğunun ürettiği efora takribî vasati 100 kilogram çevirmek için havacılık ve uzay araştırmalarındaki enerji ölçüm kavramlarını kullandılar. Bu ölçüdeki itme gücünün vasati seviyedeki olimpiyat yüzücüsünden takribî 6 kat daha fazla olduğunu buldular. hatta yunuslar yüzme fenomeni Michael Phelps’ten 3 kattan daha süratli yüzebiliyorlar. Eş adale hacmi olmadan yüzücünün giysileri dahi Phelps’e avantaj sağlayamaz.
Biyoloji Profesörü Frank Fish, bunun bir paradoks olmadığını belirteret, “Yunusların bunu yapmak için her zaman adaleleri vardı. Gray yanılmıştı” dedi.
Haberci
