Bugünlerde “rekabetçi oyun” dendiğinde CS:GO, PUBG, FIFA üzere pek çok farklı çeşitten oyun sayabiliyor olsak da bundan 32 yıl evvel rekabetçi oyun kavramının çok daha dar bir manaya sahip olduğunu söyleyebiliriz. Tarihler 1989 yılını gösterdiğinde tarihin en ikonik oyunlarından biri olan Tetris‘i bir Game Uzunluk‘da oynamak, en rekabetçi oyun tecrübelerinden birini sunuyordu.
“Rekabetçi oyun”un tarifi gereği bir oyunu oynarken karşınızda rekabet ettiğiniz bir rakip de olması gerekiyor. Günümüzde bunu çevrimiçi rakiplerle sağlıyor olsak da 1989 yılında bu pek de mümkün değildi. O günlerde rekabet daha çok oyuncuların Game Boy’larını bir kablo ile birbirlerine bağlayıp lokal temas ile bir rekabetçi oyun kurmalarına dayanıyordu.
Stacksmashing isimli bir hacker, bir Raspberry Pi Pico USB adaptörü, bir Python sunucusu ve WebUSB önyüz (frontend) geliştirme dahil açık kaynaklı bir yazılım yığını ile dünyanın rastgele bir noktasındaki iki ya da daha fazla oyuncunun Game Uzunluk aracılığı çevrimiçi Tetris rekabetine girebilmesini mümkün kıldı.
Aslına bakacak olursak kelam konusu “geliştirme”, temelde Game Boy’u çevrimiçi çok oyunculu bir sunucuya bağlanırken lokal kablolu bir temas kurduğu konusunda kandırmaktan ibaret. Raspberry Pi Pico, Game Boy’u bir masaüstü sunucuya bağlarken; açık kaynaklı yazılım da çevrimiçi oyun sunucusuna bağlanmayı mümkün kılıyor. Elbetteki tüm süreçler birkaç cümlede anlatabileceğimiz kadar kolay gerçekleşmiyor ve bir dizi aksine mühendislik ve “manipülasyon”u da beraberinde getiriyor.
32 yıllık Game Uzunluk ile çevrimiçi çok oyunculu Tetris oynamanın mümkün hale geldiği görüntü
