2. Dünya Savaşı’na adım attığımız Call of Duty 2’de birçok gerçek kıssanın oyuna entegre edilmesini yaşıyoruz. Bilhassa Vasili Zaytsev öyküsüne atıfta bulunan Infinity Ward sayesinde tarihin kapıları gençlere tekrar açıldı. Infinity Ward bunu oyuna o denli işlemiş ki “Vasili Alooow, Vasilii! Hüop!” Oyun da en çok duymaktan keyif aldığımız ses haline dönüşüyor.
Er Vasili Ivanovich Koslov’u Stalingrad muharebesinden sonra bir daha görmesek de İngiltere’den Çavuş John Davis ve Tankçı Kumandan David Welsh, A.B.D.’den de Onbaşı Bill Taylor ile hayli sıkı fıkı oluyoruz. 1941-1944 ortası oyunda nitekim hayli çetin geçiyor. Savaşın bütün acımasızlığını iliklerimize kadar alıyoruz. Bilhassa Tiger tanklarla birinci kez karşılaştığımızda “seçimi kaybeden Donald Trump şaşırması” yaşıyoruz.
Dinlen, savaş, dinlen, savaş “hiç bitmeyecek üzere görünen bir uğraş başlıyor”
Oyun öykü bakımından hayli özel bir yere sahip. Bütün dünya 1939-1945 ortasını unutmaya çalışırken, Infinity Ward’un 2. Dünya Savaşı temelli bir oyun yapması aslında devir tarihine ilginin artmasına neden oldu. Keza Nazi Almanya’sının başlattığı 2.Dünya Savaşında 60 ila 70 milyon insanın hayatını kaybettiği biliniyor. Infinity Ward’un yaşayacağı iki ihtimal vardı, birinci ihtimal oyun linç edilecekti ve önemli reaksiyon göreceklerdi, ikinci ihtimalle oyun dünyasında ihtilal yaşanacaktı ki o denli de oldu.
Biraz özet geçtikten sonra oyuna Vasili olarak başlıyor, kısa bir eğitimden geçip kendimizi cephede buluyoruz. Mermiler tepemizden vızır vızır geçiyor, el bombalarının nasıl patladığı belirli değil, tank paleti sesleri her yerde. Elimizdeki silahlara bakıyoruz bildiğin oyuncak tabanca. O anda işte her şey anlaşılmaya başlanıyor aslında “Almanlar yarışa Ferrari, biz Şahin’le” katılmışız. Oyuncu olarak “Ferrari çok yakar, LPG’li Şahin ben bunu fulledim mi 600 KM giderim Ferrari bir depoyla ne kadar gidecek yav” başına girip koştur koştur cephede aksiyona giriyoruz. Oyunda gerçekçiliği arttırmak için sıhhat paketlerini kaldırmışlar, her bulduğumuz barikatın ardında en az 10 saniye geçirip kendimize gelmeye uğraştıkça “cephede savaşma psikolojisi” tamamıyla benliğimize işliyor.
TIGEEEEEEEEEEEEEEERRRR! BOOOOOOOOOM!
Şahsen oyunda duyduğum en müthiş çığlık ve patlama sesi olabilir. Bilhassa Tiger diye bağıran elemanın akabinde gelen tank paleti sesi ve dehşetli patlamanın uğultusu nedeniyle şöyle bilgisayar ekranına boş boş baktığımı hatırlıyorum. Oyunda periyot teknolojisi gerçekçi olarak anlatılmış, aslında bu da oyunu efsane yapan öğelerden biri. Ben elime otomatik tüfek aldım bütün düşmanları dağıtacağım diyemiyorsunuz keza gazlı sistem tüfeklerin yeni yeni geliştiği devir, tüfek şişerse düşman karşısında “ehe” diye kalmanız mümkün.
Bu ortada “El bombası attım birazdan bak karşıya artık ahahah” diye sevindiğiniz sırada attığınız bombanın size dönme ihtimali çok yüksek. Oyunda o nedenle yerinizde sabit kalma bahtınız neredeyse hiç yok. Bu noktada yapay zeka devir için nitekim çok gelişmiş ve gerçekçi bir savaş tecrübesi yaşamanızı sağlıyor. Oyunda save noktasına geleyim de bir dinleneyim dediğim çok oldu, keza oyun hiç durmuyor. Oyun hakikaten savaş atmosferini yaşatıyor yani bunu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum da bu oyunu efsane yapan en değerli şeylerden biri aslında “gerçekçilik.”
Periyodun teknolojisine nazaran efsane grafikler
Call of Duty 2, 2005 yılında piyasaya sürüldüğünde DirectX 9 uyumlu çalışıyordu. Oyunun periyoduna nazaran inanılmaz gelişmiş grafikleri olduğunu söylemek gerekli. Bununla bir arada binalar, atmosfer, oyun içi dizaynlar, harita dizaynları, hatta bina ve harita içinde yer alan en küçük ayrıntıya kadar düşünülmüş aksesuarlar hakikaten periyot için muazzam yapılmış.
Beltot, Breakout, Brecourt, Burgundy, Caen, Carentan, Decoy El Alamein, Harbor, Leningrad, Matmata, Moscow, Dawnville St. Mere Eglise, Stalingrad, Toujane, Villers-Bocage, Wallendar haritalarının hepsi ihtimamla hazırlanmış. Periyodunda oyunu inceliyor ya da eleştiriyor olsaydık eksi puan verebileceğimiz tek şey “karakterlerin yüzlerine” biraz daha çalışılması gerekliliği olurdu.
Atmosfer ve sesler 2.Dünya Savaşı’nın acımasızlığını anlatabiliyor
Infinity Ward grubu omuz omuza savaştığınız arkadaşlarınızla bağ kurmanızı da sağlamış. Her karakterin ismini biliyor olmak bir biçimde oyun da olsa yanınızda ölmelerine üzülüyor olmanıza neden oluyor. Bilhassa patlayan her bombanın akabinde yardım çığlıklarını daima duymak istemsiz olarak yardıma koşmak istemenize neden oluyor. Aslında oyunda iki talihiniz var ya tek başınıza takımınızdan uzakta savaşacaksınız ya da grupla savaşıp atmosferin içinde yer alacaksınız. Sesler demişken, karakterlerin sizinle konuşması, direktif vermesi, vurulan bir karakterin çıkardığı ses atmosferi tamamlıyor.
Bir devir “savaş oyunları oynayanlar cani oluyorlar” diye başlıklar atıldığını hatırlarsınız, bunu yazanlara Call of Duty 2 oynatın. Savaşın nasıl acımasız bir şey olduğunu COD 2 oynayıp anlayan adam, kolay kolay birine ziyan veremez.
Captain Price ve öbürleri
Call of Duty 2 ve Call of Duty: Çağdaş Warfare’da karşımıza çıkan Captain Price oyun serisindeki en efsane ve seriye kazık çakmış adam sayılabilir. Normandiya vazifelerinde takıldığımız Captain Price’ı yarın öbür gün Çağdaş Warfare’da göreceksin deseler “…” derdim. Şunu belirtmekte yarar var Bill Taylor karakteri nispeten oyun içinde daha kolay geliyor. Vasili ile sokak çatışmalarının tabanına vurduğumuz için Bill Taylor’la bu noktada “aa ne kadar harika lan” dediğimiz çok fazla iş yapmıyoruz keza Captain Price’la da o denli.
Fakat David Wels’le tank savaşlarını görmek mükemmel bir tecrübe sunuyor. Tanklarla savaşabilmek evet periyot için kusursuz lakin bir tenkit de buraya sıkıştıralım; “Babacım keşke çölde halı alana masraf üzere tank savaşları koymasaydınız da ortada kent içinde de Tiger’lar ile savaşsaydık” demeden edemiyorum. Tekrar de COD 1 ve COD 2’de aldığım keyfi periyot içinde öteki bir oyundan almadım.
“Call of Duty 2 Neden Efsane?”
Oyunu incelerken aslında birçok efsane olmasına neden olan öğeyi yazdık. Oturup bunları toparlamamız gerekli elbette. Sizlerle net konuşalım 2. Dünya Savaşı atmosferini daha uygun anlatan ve daha çok keyif veren öbür bir oyun şu anda yok. Infinity Ward bu noktada evet efsane iş çıkarmış. Oyun gerçek savaş simülasyonu üzere. Devri için efsane olmasıyla bir arada Infinity Ward günümüz kurallarıyla tıpkı oyunu birebir senaryoyla tekrar yapıyorum dese, abartmıyorum bu oyun tekrar tanınan olur.
Kimi oyunlar vardır, yıllar sonra bile repliklerini ve sahnelerini unutmazsınız. Call of Duty 2 tam manasıyla budur. COD serisini COD serisi yapan oyun Call of Duty 2. Lakin şunu söylemek istiyorum seri buradan sonra inanılmaz bozdu. Bakın bu oyunu yapanda tıpkı firma, Infinite Warfare’ı yapan da birebir firma. Artık insan sormadan edemiyor “Oğlum COD 2’den sonra nasıl bir travma yaşadınız ki yıllar sonra birçok hoş oyunun akabinde gidip Infinite Warfare’ı yaptınız?”
Sonuç olarak şöyle belirtmek de yarar var, “Top 10 FPS oyun listesi” yapacak olsaydım, kesinlikle COD 2 bu listeye girerdi. Oyunun retroluğu, anıları, multiplayer modda arkadaşlarımla kıyasıya kapışmam falan bunların tamamı anıdan ibaret. Bu oyun sonrasında “savaş tarihi meraklısı bir kuşak yetişti”.
Sizlerde Call of Duty 2 için yorumlarınızı lütfen bizimle paylaşın. Bu ortada yorumları okuyoruz, incelenmesini istediğiniz “efsane oyunu” yorumlarda belirterek önümüzdeki hafta oyunu siz belirleyebilirsiniz.
