Call of Duty 4: Çağdaş Warfare birden fazla yıllanmış oyuncunun gözünde sözün tam manasıyla bir efsane. 2007-2012 “Call of Duty altın çağı” olarak bilinen periyodun başlangıcını yapan ve kendisinden sonra gelecek her FPS oyun için bir standart belirleyen oyunun çıkışı üzerinden tam 14 yıl geçti.
Pekala üzerinden bu kadar vakit geçmesine karşın özgün Call of Duty oynanır mı? Sorunun karşılığı mutlaka evet! Neden evet olduğuna ise gelin hiç beklemeden unsur husus daima birlikte göz atalım.
Klasik Call of Duty mekaniklerinden birinci kere “modern” bir maceraya geçildi
Call of Duty serisinin başlangıç ve yükseliş yıllarında açıkça gözlenebilen bir şey vardı: Siz savaş alanında bir askersiniz ve savaş alanında sizler üzere binlerce asker var. Call of Duty: Çağdaş Warfare da tam olarak kökünü buradan alarak açılıyor.
Yeni bir öykü, yeni yüzler ve tecrübelerle gelen oyun ne kadar “Modern” olursa olsun, çoğumuzun alıştığıklasik Call of Duty tadını kaybetmemesi ile çekiyor.
“Modern Call of Duty” ve sinemaları aratmayan başlangıç hikayesi
Call of Duty’yi yeni bir çağa taşıyan oyun, ton konusunda kendisinden evvelki üretimlerden çok daha farklı bir istikamete gidiyor. Çağdaş Warfare öncesi “şanlı müttefik zaferlerini” anlatan Call of Duty serisinin bu oyunla bir arada daha karanlık bir hikayeye geçişine şahit oluyoruz.
Yıllara damgasını vurmuş olan “Elli bin insan burada yaşardı, artık hayalet bir kent.” repliğiyle serinin yeni karakterini belirleyen Call of Duty: Çağdaş Warfare, nükleer silahlar tarafından yok olan kentler izlemek üzere yıllarca aklımızda kalacak tecrübeler kazandırdı bizlere.
Bu yeni tecrübeler sağlam yazılmış bir hikayeyle harmanlanınca da yıllarca unutamadığımız bir kıssa çıkıyor ortaya. Bunun yanında yalnızca hikaye değil karakterler konusunda da hayli başarılı bir oyun var karşımızda. Düzgün ve makûs tüm karakterlerin birbirleri ile olan diyaloglarında doğal bir akış görüyoruz ve neredeyse hiçbir diyalog kasıntı yahut saçma gelmiyor.
Bir oyun efsanesi olan efsanesi olan ‘All Ghillied Up’ vazifesi
Çağdaş Warfare’ı düşünün desek çok eminiz aklınıza gelecek birinci imaj bu misyondan olacaktır. Uzun otların ortasında ağır ağır düşmanın kalbine ilerlemek, yanlış atılan bir adımın her şeyi mahvedeceği hissi… All Ghillied Up, katiyetle Çağdaş Warfare’ın isminin tarihe altın harflerle yazılmasının en büyük sebeplerinden birisi.
Oyunun giriş kısmı, en az oyunun kendisi kadar sevildi
CQB(Close Quarter Combat) aslında oyunun birinci saniyesinde karşılaştığımız ve aslında hayli dümdüz bize oyunu öğreten rehber kısmın ismi. Bir oyunun efsane olmasında rehber kısım ne hisse oynuyor olabilir ki?
Call of Duty 4: Çağdaş Warfare burada şahane ve inanılmaz minik bir eklentiyle bugün dahi yıllardır oynanan bir mod yaratmış. CQB’deki kronometrenin varlığı kısmı yalnızca bir rehber olmaktan çıkarıp inanılmaz rekabetçi bir alan haline getirmiş. CQB’ye gönül veren beşerler, Call of Duty 4: Çağdaş Warfare üzerinde binlerce saat harcamış görünse de aslında bu vaktin neredeyse tamamını rehber kısımda harcıyorlar. Bir rehberin dahi ana oyundan bağımsız olarak kendisine bu kadar hayran toplayabilmesi hakikaten muazzam bir muvaffakiyet.
Çok oyunculu modda ihtilal yaratması
Orjinal Çağdaş Warfare serisinin dengelemeye olan yaklaşımı nitekim takdire şayan. Dengelemeyi “Her şeyin limiti olsun, daima her şeyin hasarını kısıp çeşitli özelliklerini düşürelim.” olarak görmeyen Infinity Ward, bu tavrın tam tersine gitmiş. Oyundaki her şey inanılmaz güçlü. Hal bu türlü olunca da oyunda kullandığınız her silah ve alet şahane hissettiriyor, zira hepsi ölümcül güce sahip.
Ortadan koca 14 yıl geçmiş olsa dahi Black Ops 2 ile bir arada Call of Duty 4: Çağdaş Warfare’ın çok oyunculu konusunda serinin en güzelleri olduğunu düşünüyoruz. Bugün dahi birçok defa remasterlanmış “Rust” üzere efsanevi haritaları barındıran oyun, tıpkı vakitte bir multiplayer kültürü de yarattı.
MLG 420 No Scope üzere, Mountain Dew & Doritos kombosu üzere bugün bize internetin başından beri varmış üzere gelen “capslerin” birçoklarını Call of Duty 4: Çağdaş Warfare’ın çok oyunculu moduna borçluyuz.
Call of Duty 4: Çağdaş Warfare (2007) vs Call of Duty 4: Çağdaş Warfare Remastered (2016)
Çağdaş Warfare oynamanın nitekim keyifli ve güzel bir tecrübe olduğu üzerinde anlaştıysak sıradaki en büyük soruya geçelim: Çağdaş Warfare’ın yepyeni versiyonunu mu oynanmalı yoksa Çağdaş Warfare Remastered mi oynanmalı?
Özgün oyunu oynamak remastered versiyonuna nazaran daha mantıklı. Çünkü 2016’da çıkan Remastered versiyon, birinci başta tek olarak yayımlanmak yerine yalnızca Infinity Warfare’ı satın alan kullanıcılara açılmıştı. Infinity Warfare aldığı ağır tenkitler sebebiyle düşük satış sayılarına ulaşınca, Çağdaş Warfare Remastered’da da haliyle çok fazla oyuncu yoktu.
Oyunun tek sorunu ise oyuncu sayısı değildi, Call of Duty: Çağdaş Warfare Remastered yeni bir teknolojiyle oyuncuların karşısına çıktı. Yeni teknoloji daha uygun grafikler, kaliteli sesler ve görsel efektler manasına gelse de performans sıkıntıları ve eski oyunda olmayan buglar, aslında Çağdaş Warfare tecrübesine ziyan veriyordu.
Varsayım edebileceğiniz üzere hüsranla sonuçlanan bir çok multiplayer modu ortaya çıkardı Call of Duty: Çağdaş Warfare Remastered için. Öte yandan tek oyunculu modda yenilenmiş sinematikler ve grafiklerlerle kendisini çağdaş standartlara çıkaran Çağdaş Warfare Remastered keyifli bir tecrübe sunuyor.
Call of Duty 4: Çağdaş Warfare, sinematik öyküsü, üstün gaz multiplayerı, belirlediği sanayi standartlarıyla oyun tarihine ismini altın harflerle yazdırmış bir imal. Her oyuncunun deneyimlemesi gereken bir deneyim olan bu oyunun değil 2021’de 2999’da dahi olsak oynanmasını öneririm.
