Geçtiğimiz Mart ayında çıkış yapan A Way Out’un nasıl bir oyun olduğunu ayrıntılı bir şekilde incelemiş, severek oynadığımız oyunlar arasında güzel bir köşeye koymuştuk.
Ancak sessiz sedasız çıkış yapan, biraz da God of War’ın gölgesinde kalan A way Out, hakkında biraz daha konuşulmayı hak eden bir yapım. Neden mi? Sorunun cevabını makalemizde bulabilirsiniz.
Hani bazı filmler izlersiniz de, bir kaç gün etkisinden kurtulamazsınız, aklınıza sürekli düşünceler hücum eder, filmin sahneleri günlük hayatınızda gözünüzün önünden gitmez ya. Tekrar tekrar yaşamak istersiniz, o filmi izlerken yaşadıklarınızı. Filmin sizi soktuğu o atmosfere tekrar girmek istersiniz. Belki tekrar tekrar izlersiniz. O sevdiğiniz filmleri. İlk yaşadığınız duygulara geri dönebilmek için. Bu, yönetmenin senaristin, görüntü yönetmeninin, kostüm tasarımcısının, filmin yapımında yer alan pek çok yaratıcı kişinin ortak çabasıdır. Şüphesiz, filmler gibi bazı oyunlar da, bu duyguları yaşatabilir. Bu oyunlara pek çok örnek verilebilir. Tek kişilik bir yolculuk olan Journey, ICO, Heavy Rain, Fahrenheit: indigo prophecy, Brothers: A Tale Of Two Sons ilk aklıma gelen, oyun mekaniğinden çok sinematik, hikaye ve atmosfer yönünden oyuncuyu vurmayı başaran yapımlar. Tabii, bunlar şu an aklıma gelen örnekler. Bu liste çok daha uzatılabilir. Görünen o ki, ve neyse ki, bu tarz yapımlar nadiren de olsa yapılmaya devam edecek. Benim için bu vurucu oyunlar listesine bir oyun daha eklendi.
Geçtiğimiz nisan ayında çıkış yapan A Way Out… A Way Out, geçtiğimiz E3’te tanıtıldığında pek çok oyuncunun dikkatini çekmişti. Sıradan bir hapisten kaçma hikayesi gibi görünen oyunu özel kılan şey, oyunun iki kişi ortaklaşa oynanabiliyor oluşuydu. Çok fazla ortaklaşa oynanan oyunun geliştirilmediği günümüzde, yapımcı firmanın bu kararı soru işareti uyandırsa da, yakın bir arkadaşımızla tıkılı kaldığımız hapisten kaçmaya çalışma ve türlü türlü maceralara atılacak olma fikri, oyun severlerin oldukça hoşuna gitmişti. Aslında oyunun yönetmeni Josef Fares, ne sinematik oyunlara, ne de ortaklaşa oynanan oyunlara yabancı bir isim değil. Çünkü Josef Fares, aslında bir sinema yönetmeni. Daha önce Brothers: A Tale Of Two Sons ile oldukça iyi bir iş başarmış olan Josef Fares, sinema sektörünü bırakıp, “Filmlerde verebileceğiniz duygunun kat kat fazlasını oyunlarda verebiliyorsunuz.” diyerek oyun sektörüne adım atan bir isim. E hal böyle olunca da, A Way Out gibi klasikler arasına girebilecek bir yapım ortaya çıktı. Peki, nedir A Way Out’u bu kadar özel kılan şey?
Aslında A Way Out oynanış dinamikleri ile çok fazla şey vaat eden bir yapım değil. Oyun dinamikleri çok kötü mü, kesinlikle değil. Sadece çok basitler o kadar. Ancak yapımcı firma Hazelight, bu basitliği oldukça akıllıca bir yöntemle, eğlenceli bir hale getirmiş. Her değişen sahne ile birlikte değişen oyun mekaniği, yaptığınız işlerin her görevde farklı farklı olması, bu basitliğin gözünüze çarpmasına engel olmuş. Senaryosu da aslında baktığımız zaman çok basit diyebiliriz. En basite indirgenmiş şekliyle Mapus damında yolları kesişen Vincent ve Leo’nun hapisten kaçma hikayesi anlatılıyor A Way Out’ta. Ama bu basit hikaye, öyle güzel işlenmiş, ortaklaşa oynanış dinamikleri oyuna öyle iyi yedirilmiş ki, özellikle oyunu yakın bir arkadaşınızla deneyim ediyorsanız ki kesinlikle bunu tavsiye ederim, oyun ilerledikçe karakterler arası kurulan bağı siz de sonuna kadar hissediyorsunuz. Vincent ya da Leo’dan birisi haline geliyorsunuz oyunda. Adeta bir filmin içinde yer alan, iki baş rolden birisi siz, diğeri de arkadaşınız oluyor. Zaman zaman arkadaşınızın arkasını kollamak için, bir yandan sakinliğinizi korumaya çalışırken ecel terleri döküyor, tam tersi olduğu durumda da arkadaşınızın güvenebileceğiniz tek kişi olduğunu hissediyorsunuz. Bazen de kendinizi oyundaki mini oyunlarda, dostunuzun yaptığı skoru geçebilmek için çırpınırken bulabiliyorsunuz.
Vincent ve Leo’nun kişisel hikayesinin oldukça özenli yazılıp, etkileyici sahneler ile sunulduğu A Way Out’ta zaman zaman hüzünlenirken zaman zaman da aksiyonun tavan yaptığı sahnelerde bir kovalamacanın içinde bulabiliyorsunuz kendinizi. Yani A Way Out iyi bir film izlerken hissedebileceğiniz duyguların hepsini, yoğun bir şekilde hissetmenize, üstelik bu duyguları yakın bir arkadaşınız ile de paylaşmanıza vesile olan bir oyun. Son yıllarda gördüğüm en etkileyici finallerden birine sahne olan A Way Out yakın bir arkadaşınız ile deneyim edebileceğiniz harika bir yol hikayesi. Pek çok oyunun başaramadığı şeyi yani oyuncuyu oyunun içine çekmeyi, oyuncunun atmosfer ile hikaye ile özdeşleşmesini sağlayabilmeyi kesinlikle başaran bir yapım. A Way Out. Şiddetle tavsiye edilir. Ancak dediğim gibi yakın bir arkadaşınız ile oynamak kaydıyla. Vincent ve Leo’nun serüveni kesinlikle her oyuncunun hatta film tutkununun deneyim etmesi gereken bir yapım.
