A Way Out, E3 2017‘de ilk duyurulduğu andan itibaren büyük bir hayran kitlesi kazanan bir reyin. Brothers: A Tale of Two Sons gibi kült bir oyunun üretimcisi olan Josef Fares‘in stüdyosu olan Hazelight‘tan çıkan bu üretim, öyküsü ve oynanışı ile dikkatleri üzerine sürüklemişti. A Way Out’un en çekici yanının oynanışı olduğunun hepimiz farkındayız. İki değişik öyküye sahip olan ve tek bir emel için toplanan iki şahsiyetin split screen co-op olarak iki değişik oyuncu tarafından oynanması çekici bir durum.
Bilmeyenler için kısaca belirtelim: Şayet, A Way Out‘a sahipseniz veya sahip olan bir dostunuz varsa, yanınızda bir bireyi fiyatsız olarak çağırabilirsiniz. Bu birey sizinle tam oyunu fiyatsız olarak oynayabilir. Ancak, şunun da altını çizelim ki davet ettiğiniz birey siz yokken oyunu sürdüremez. Bu surattan da şayet öyküyü beraber tamamlamak istiyorsanız, uyuşup beraber tamamlayın. Yoksa işler Arap saçına dönebilir. A Way Out’un yayıncısı olan EA Games, bize burada reelinde düşündüğümüz kadar makûs bir reyin geliştiricisi olmadığını söylemeye çalışıyor. Çok uygun bir maliyet yaftasına sahip olan ve bir oyuncuya fiyatsız verebileceğiniz bir reyin, pek EA’lik bir hareket gibi gözükmese de reelinde A Way Out’un bizlerle olmasını sağlayan taraf. Değişik bir fikre sahip olan bu oyunu sonuna kadar desteklemiş.
Şimdi gelelim A Way Out’a. Oyunda Vincent ve Leo adlı iki şahsiyetimiz yer almakta. İki oyuncu bu kişilikler arasında tercihini yaptıktan hemen sonra, öykümüze başlıyoruz. Fragmanlarda gördüğümüz cezaevi oyunun başlangıç yeri ve burada öykünün esasını bilerek iki kişilik arasında kurulan bağın başlangıcına tanık oluyoruz. Birbirlerini kısa bir vakittir tanıyan ama sanki bir kardeş gibi arkalarını gözeten bu ikilinin serüvenleri gerçekten görmeye kıymet. Oyunun öyküsünün yalnızca hoş olduğunu söylemek ile kanaat eteceğim. Zira, bu oyunun esası zati öyküsü ve sunduğu sinematik tecrübeyi. Başka Bir Deyişle ne kadar az Spoiler yerseniz, oyundan o kadar neşe alırsınız.
Oyunun öykü anlatımı aşırısıyla galibiyetli. Size sunulan alternatifler, geçen diyaloglar, şahsiyetlerin geçmişte yaşadıkları vakalar suratından sahip olduğu duygusal yaralar, şahane bir biçimde işlenmiş. Bu da oyunun oynanabilirliğini bir hayli yükseltiyor. Toplamda sekiz saatlik bir oynanış müddetine sahip olan reyin, kısa görünse de reelinde yeterli. Zira, reyin reelinde sinematik bir tecrübe sunmakta ve oynanış süresi kadar sinematik de mevcut. Reyin daha uzun olsaydı belki oyuncular bunalabilirdi. Ayrıca, iki oyuncunun beraber oynamak için aralıksız toplanmaya çalışması da reelinde süre harcamakta.
Unreal Engine ile geliştirilen A Way Out, sahip olduğu grafiklerle bizleri etkilemeyi muvaffak oldu. Bir sarih dünya oyunu olmasa da oyunun etraf ayrıntıları yüksek yakalanmış ve bu ayrıntılar üzerinde çok çalışılmış. Sarih bir arazide olmanıza karşın kısmının size sunduğu alandan dışarı çıkamıyoruz. Ancak, çıksaydık ben hala tarlalarda koşuyordum. Sıcak bir renk paletine sahip olan reyin, atmosferi daha oyuncu canlısı bir hale getiriyor ve kendine sürüklüyor. Kısacası oyunda görsel açıdan her şey hoş bir biçimde çalışmakta.
İkili arasında bazen sürtüşmeler olabiliyor. Vincent genellikle durgun ve daha uslu bir tasarı ile yanaşmayı isterken, Leo vur, kır, ufala metoduna müracaat etmekte. Size sunulan bu tercihler, öykünün durumuna tesir etmekte. Bu da demek oluyor ki oyunda bir kaç değişik son var. Uzun zamandır galibiyetli bir co-op oyunu oynamamıştım. Tabi ki bu oyunun tamamen co-op üzerine heyeti olması, bir çok oyuncunun satın almasındaki esas faktör. A Way Out’un co-op sistemi galibiyetli bir biçimde çalışıyor. Ekran ortadan ikiye parçalanmış olsa da iki şahsiyetin değişik vazifeleri olduğu için size bölen alan küçülüp gelişebiliyor. Bu genellikle bir kişilik sinematik ekrana geçiş yaptığı zaman oluyor.
Sonuç olarak A Way Out, co-op oynanışı hiç yapılmayan bir biçimde ortaya koyarak oyuncuları bir araya getiriyor ve tecrübelenmesi gereken bir öykü sunuyor. Uygun maliyeti ve bir bireyin fiyatsız oynayacak olması oyunu ön tasarıya çıkartan esas öğelerden.
