Nükleer silahla tehdit yapanlar, başkanı kaçıranlar, teröristler vs… bu tip mevzulara oyuncu olarak alıştım. Gerçeğinde alıştırdılar, çoğu zaman karşımıza çıkan “Çerez” lakaplı oyunlar bunu yaptı. Neden yaptı? Bunu imalci dostlara sormak gerekli. Adamların arada herhalde canları filan bunalıyor. Biraz programcılık, azıcık çizim vs… var. Oturup baştan sağma bir şeyi yapıyorlar. Bunu da klişe mevzuyla birleştirip bir de piyasaya sürüyorlar.
Can kasvetine reyin üretimi
Son misal olarak DMZ: North Korea verilebilir. Vivendi çalışanları boş zamanlarını geçirmek için oturup programlama yapmışlar, sonra da sürmüşler dışarıya bu oyunu. Makûs imalleri de ikiye ayırabiliriz gerçeğinde; makûsun makûssu ve makûsun iyisi. Bu gruplardan birine North Korea’yı sokacak olursam. Makûsun makûsuna girecektir.
Bir komandoyuz hopluyoruz ve uçuyoruz. Genelde yapmamız gereken karşımıza çıkan adamları öldürmek ve misyonu halletmek. Ancak düşmanları öldürmek isterken “Kek” pozisyonuna girebiliriz. Bunu en büyük misali hakimiyetler. Fareye takla attıran “Mouse ayarları” insanı küçükten çileden çıkartırken, daha sonrasında gelen emirlere geç itaat etme ciddi olarak asap küpü edebilir. Hakimiyetlerin perişanlığı yanında bir de aradaki program yanılgılarını da ilave edelim bütün olsun. Duvara takılma, bir yerden başka yere geçememe, can vermeyen düşmanlar, birbirine girebilen binalar ve daha nicelerini North Korea sunuyor.
Yok etme cihazı
Adamımız cidden bir kıyım cihazı. Ancak kendi canını kıymakta bütün bir akılda. Hakimiyetler suratına güçlük sürüklerken, düşmanlar üstümüzde mermiyle operasyon yapıyor. Gerçeğinde suni zihinde bir numara yok. Oyuncak askerleri öğrenirsiniz. Karşınıza koyarsınız, öylece durur silahıyla birlikte. İşte düşman suni zekâsı yalnızca bunu yapabiliyor, unutmadan bir de ateş etme maharetleri var. Hareket etmeleri filan tamamen hayal. Sizi görüp mülk gibi ateş ediyorlar. Natürel ki bizim şahsiyet hakimiyet özürlü olduğundan kaçamıyor can veriyoruz. Aman ne hoş.
Grafikler mevzusunda hakkını vereyim. Crysis’e yakın bir çizgide gidiyor. Aşmış modellemeler, kaplanmış etraflar, manyak ötesi fizik unsuru dersem inanmayın. Ben dahi kendime inanmıyorum ki bu mevzuda, siz nasıl inanacaksınız değil mi? Grafikler makûs. Ama hiç değilse ana şahsiyet üstünde biraz uğraşılmış. Kaplama niteliği derseniz, bir adet kağıdı alıp buruşturun aynı şey. Zira kaplama yok, her şey birbirine girmiş. Zati doku şöhretine bir şey beklenmez. Ana şahsiyet dışındaki düşmanlar genetik kopya. Arada bari ayrı giysileri var, böylece değişik olabiliyorlar. Sesi arada dinler gibi oluyorum. Ama her şey aynı biçimde. Bunu bir kenara vazgeçip, küçükten bitiyorum.
Kurtuldum
Single Player’ı adam gibi olmayan oyunun Multiplayer’ı hiç olmaz. Yalnızca tek birey çat pat oynamaya kalkışır. Ancak arada artılar var. North Korea’nın en hoş yanı hiç kuşkusuz kısa olması ve basit bir biçimde bilgisayardan silinebilmesi. Birde günümüz üretimlerinin GB’lık deliklerine rağmen 800 MB gibi küçük bir alanı kaplıyor. Aksiyon isterim, aksiyon çılgınıyım diyene sınaması parasız, onun dışında boş verin gitsin.
