Almanya’daki Leibniz Astrofizik Enstitüsü’nden kozmolog Noam Libeskind, galaksilerin bile birer toz tanesi üzere kaldığı kozmostaki devasa ipliksi gökadaların, kendi etrafında dönen en büyük yapılar olabileceğini tabir ediyor. Daha net bir halde açıklamak gerekirse bu yapılar, geceleri gökyüzüne baktığımızda gördüğümüz rastgele bir parıltıdan çok ancak çok daha büyük yapılar.
Daha evvelki araştırmalar, kozmosta galaksilerin ve yıldızlararası gaz ve toz bulutlarının oluşturduğu devasa iplikler olduğunu zati ortaya koyuyordu. Sloan Dijital Gökyüzü Araştırması’ndan elde edilen bilgiler, galaksi ve gaz kümelerinin devasa gökadalar oluşturduğu teorisini desteklerken, oluşan ipliksi yapıların bir merkez etrafında döndüğünü ortaya koydu.
Elde edilen bilgilere nazaran bu devasa yapıların kendi etraflarında dönme suratları saatte 360.000 kilometreyi buluyor. Yeniden de bilim insanları, elde ettikleri bulguların kozmostaki tüm iplikçiklerin döndüğü manasına gelmediğini belirtiyor.
Daha da kıymetlisi, kelam konusu devasa yapıların neden döndüğüne dair bir bilgi bulunmuyor. Libeskind, kozmosun objeleri dönmeye iten doğal bir gücü olmadığını, bu nedenle bu devasa yapıların oluşumları esnasında sonradan dönme yeteneği kazanmış olabileceğini söyledi.
Noam Libeskind’a nazaran iplikçiklerin içindeki gök cisimleri, yıldızlararası gaz ve tozun da tesiri ile birbirlerini çekerek dönme tesiri ortaya çıkarmış olabilir. Yeniden de Libeskind, böylesine devasa bir ölçekte dönme tesirinin nasıl ortaya çıkmış olabileceğinin tam olarak açıklanamadığını belirtiyor.
